David De La Cruz: “Hoe wielrennen mijn leven veranderde”

David De La Cruz: “Hoe wielrennen mijn leven veranderde”

Ik startte relatief laat met wielrennen, pas op mijn 18e. Daarvoor deed ik andere sporten, zoals atletiek.

Op een dag was ik aan het werk in de supermarkt toen ik nog studeerde en dacht ik bij mezelf ‘wat ben je aan het doen met je leven?’. Ik stopte met school en begon met werken. Op een dag passeerde ik langs een fietsenzaak. Ik wilde altijd al graag een mountainbike, dus ging ik naar binnen. Daar zag ik een mooie wegfiets, dus ik vroeg aan de eigenaar wat die fiets kostte. Ik herinner me nog steeds dat het 500 euro was. Ik kocht die wegfiets in plaats van een mountainbike. In het begin gebruikte ik de fiets om naar het werk te gaan: 20 kilometer heen en 20 terug.

Op een dag had ik een lekke band, maar wist ik niet hoe ik het wiel moest verwisselen. Ik trok een fietsenzaak binnen en vroeg hen om hulp. Direct was er een goede band met de mensen in die winkel en ging vaak met ze fietsen. Later kreeg ik zelfs een baan in de zaak, zodat ik alles kon leren over de fiets.

De mensen van die fietsenzaak vonden dat ik het goed deed op de fiets, dus zochten ze een team voor me. Ik reed slechts 3 maanden bij de junioren en ging toen door naar de beloften. Na 2 jaar kreeg ik de kans om prof te worden. Dat ging dus erg snel. Natuurlijk brengt dat nadelen met zich mee. Je hebt niet de handigheden als profrenner zoals iemand dat heeft die al 10 of 15 jaar op de fiets zit.

Mijn eerste ploeg was Caja Rural, waar ik alles mezelf aan moest leren. We hadden namelijk niet veel ervaren renners in de ploeg. Toen ik de kans kreeg om na 5 profjaren de overstap te maken naar Etixx – Quick-Step, greep ik deze met beide handen aan. Ik heb zoveel geluk dat ik kan leren van de grote kampioenen binnen de ploeg. Tom Boonen heeft me veel geholpen, vooral in de afdalingen. Ik was daar niet goed in en na een rit in de Giro maakte hij me dat duidelijk ‘he man, je kan zo niet afdalen. Je moet echt verbeteren, dus morgen blijf je in mijin wiel en dan laat ik het je zien.’ De volgende dag deden we het zo en nu kan ik zeggen dat mijn afdaalkwaliteiten een stuk beter zijn.

In de grote ronden wil ik het goed doen. Natuurlijk wil ik mij verder verbeteren in deze koersen, maar ook in de koersen over een week zoals Parijs-Nice en de Dauphiné. De Ardennenklassiekers hebben een speciaal plekje in mijn hart, het zijn erg speciale koersen.

Photo credit: ©Tim De Waele