Fernando Gaviria: de Colombiaan die droomt van Parijs-Roubaix

Fernando Gaviria: de Colombiaan die droomt van Parijs-Roubaix

Een van de meest getalenteerde renners van het peloton schreef tijdens zijn verblijf in Argentinië een blog voor de ploeg.

Hallo allemaal,

Veel fans vroegen me naar mijn beginjaren in het wielrennen en hoe ik in deze sport verzeild ben geraakt. In deze blog ga ik antwoord geven op deze vragen.

Mijn vader was een amateurrenner die van de sport houdt. Als kind ging ik samen met hem naar de wedstrijden en ging ik ook van de sport houden. Mijn vader kocht daarom mijn eerste fiets voor mij. Ik reed daar elke dagen uren op. Op mijn 15e begin ik pas na te denken over een loopbaan in het wielrennen.

Ik ben geboren in La Ceja, een klein stadje in Antioquia. De logische stap was geweest dat ik klimmer was geworden en me zou richten op de rittenkoersen, maar ik ben altijd al gefascineerd geweest door de sprinters: de snelheid die ze produceren en het feit je niet alleen met pure kracht wint, maar ook door intelligentie en de beste tactiek in de laatste kilometers.

Naast de weg heb ik ook een voorliefde voor de piste. Ik won twee wereldtitels bij de junioren, 4 jaar geleden in Nieuw-Zeeland. Vorig jaar won ik de gouden medaille op het omnium in Yvelines. Toch had ik hier vandaag de dag niet gestaan als ik vorig jaar niet tweemaal gewonnen had in San Luis. Ik had vorig jaar geen specifiek doel voor die koers, gewoon dag per dag bekijken hoe ik me voelde. De vorm en het gevoel was goed, twee ritzeges waren het resultaat. Het duurde wel eventjes voor ik dat besefte.

Etixx – Quick-Step legde een contract op tafel na San Luis. Ik kon geen nee zeggen tegen de kans, vooral omdat ik ook gefascineerd ben door de kasseien. Etixx – Quick-Step is de beste ploeg ter wereld als het aankomt op dat vlak. Parijs-Roubaix is mijn favoriete klassieker. Ik heb deze klassieker vaak op tv gezien. Hopelijk kan ik deze wedstrijd ooit zelf rijden.

In de tweede helft van vorig seizoen heb ik al enkele koersen met deze ploeg gereden. Ik kon zelfs een rit winnen in de Tour of Britain. Het jaar 2015 was een jaar met allemaal belangrijke zeges, niet eentje stak er echt bovenuit. Het was wel spijtig dat ik het WK in Richmond moest missen door een blessure. Ik had graag voor nog een regenboogtrui gegaan nadat ik die enkele maanden eerder had gegrepen op de baan.

Tijdens mijn eerste trainingskamp met Etixx – Quick-Step besefte ik dat deze ploeg meer is dan alleen een team, het is ook een familie. Alle renners gaven me een warm welkom en ik kon eindelijk Tom Boonen  ontmoeten, een echte legende die me al jaren inspireert. In Denia heb ik samen met de staf mijn programma uitgestippeld. Na San Luis trek ik naar Europa voor twee Franse rittenkoersen: Tour du Haut Var en Tour de Provence. Daarna richt ik me op de piste. Ik hoop op een goede prestatie op het WK in London.

Ik combineer de weg dus met de piste, maar ik kan niet zeggen dat ik specifieke doelen. Ik wil me goed ontwikkelen, verder professionaliseren en vast blijven houden aan mijn filosofie. Die houdt in dat ik het beste wil maken van elke kans die ik krijgen en te genieten van elke dag door  dingen een voor een op te pakken.

Photo credit: Tim De Waele